Wat dacht je van wat atletische focus in je leven?
For English, please visit my August 2024 entry of Letters of Encouragement bij Marleen Mulder on Substack.
Lieve lezer,
En in het bijzonder een groet aan een ieder die hier voor het eerst een brief van mij leest. Ik kijk er naar uit je te leren kennen en je voor te stellen aan andere lezers.
Eén ding raakte mij het meest deze Olympische zomer: het lied. En ik vroeg me af: wat maakt iemand een Olympiër? Nou, dat kunnen veel dingen zijn, zo leerden we de afgelopen weken:
- “The game is changing” (UN Women). Voor het eerst in de geschiedenis hebben de Olympische en Paralympische spelen van 2024 een gelijke vertegenwoordiging van vrouwelijke en mannelijke atleten.
- Het was de eerste editie met kinderopvang en kolf- en voedingsfaciliteiten dankzij ‘s werelds snelste moeder, hardloopster Allyson Felix’s (Los Angeles Times).
- Zo veel disciplines. Zo veel regels, en gebruiken. En atleten in alle vormen en maten, ondanks de fashion reclames (zie deze post van _Nelly_London op Instagram).
- En een hele hoop liefde, vanuit een stad die dat ademt, de Olympiërs voor hun sport en aanwezigheid op dit tournooi en de liefde van hun fans.
Maar wat zong Céline Dion nou ‘s avonds laat daar boven op de Eiffeltoren? Hymne à l’Amour, oorspronkelijk van Édith Piaf. Ik heb een poging gedaan het lied te vertalen in de video hieronder.
Hymne à l’amour door Céline Dion met songtekstvertaling.
De problemen
Het lied begint met ‘de problemen’. De blauwe lucht boven ons kan vallen en de aarde zou wel eens kunnen instorten. 2023 was het heetste jaar sinds de eerste metingen en 2024 belooft niet veel beter. Veel mensen maken zich niet alleen druk om hun eigen sores, ze dragen de problemen van de wereld op hun schouders. En zoeken manieren om daar mee om te gaan. Proberen hun lifestyle te veranderen. Hun werk zo in te richten dat ze bijdragen aan oplossingen. En proberen positief te blijven denken.
“Uit een wereldwijd onderzoek in The Lancet onder 10.000 deelnemers bleek dat een meerderheid van de jongeren ‘zeer bezorgd’ of ‘extreem bezorgd’ is over klimaatverandering (Simon van Teutem voor De Correspondent, Waarom ik (26 jaar) nog altijd geloof dat de toekomst beter wordt (ondanks alle crises die ons teisteren).
Ik krijg steeds vaker vragen over hoe je omgaat met problemen die buiten je macht lijken te liggen. Maar die je wel beinvloeden, mentaal, emotioneel en waarvan je vreest dat ze je toekomst zullen beinvloeden. En vragen over positief denken en mijn kijk op dit alles.
Dat uitgerekend Céline Dion dit optreden gaf, geeft een extra dimensie aan het lied als je je verdiept in haar verhaal en haar problemen. We kennen haar allemaal als Canadese zangeres, maar de laatste jaren worstelt ze met een zeer zeldzame ziekte (stiff person syndrome), waardoor ze niet kan zingen. Uitgerekend datgene wat ze het liefste doet. Een aangrijpend verhaal en een enorme overwinning (en PR stunt!) dat ze optreedt tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen.
In de documentaire zie je Céline in ‘battle-mode’. Vastberaden om haar ziekte te overwinnen. Ten koste van heel wat. Zichzelf en haar gezondheid in de eerste plaats. En dan tijdens de openingsceremonie zijn we getuige van die overwinning. Indrukwekkend, zeker. Maar ik miste iets…
Gaat haar leven echt alleen maar om zingen? Kan Céline niet al lang met pensioen en genieten van andere mooie dingen in haar leven?
Atletische focus
Van de atleten zien we precies datgene in hun leven wat ontzettend goed gaat. Zij zijn de beste van de wereld in hun sport. En daar bewonderen we ze voor. Zij inspireren ons. Zijn een genot om naar te kijken.
Maar we zien maar één asprect van hun leven. Hoe zijn ze eigenlijk als partner? Wat is hun financiële situatie? Wat voor vrienden zijn zij?
Om enkel en alleen op je sport te kunnen focussen, zullen ze andere dingen in hun leven hebben moeten opgeven. Welke offers brachten zij?
En over 4 jaar, doen ze dan weer me aan de Olympische Spelen? Of bewonderen we dan nieuwe atleten op eenzelfde manier? Was deze editie dan slechts een piek in de levensloop van deze atleten (indrukwekend, dat wel natuurlijk!) En wat zullen ze gaan doen na hun sportcarrière?
Zowel de documentaire als de Olympische Spelen gaan over focus. Focus op je kracht, je drive, prestaties en je superioriteit. Focus op datgene wat je het allerliefste en het allerbeste doet.
Toch is het dagelijks leven veelzijdiger, multi-dimentionaal. In het dagelijks leven gaat onze focus van hot naar her. Van werk naar gezin, van school naar gezondheid. Je boekt successen, en soms ook niet en zeker niet op alle fronten tegelijkertijd. En er zijn tussendoor ook allerlei problemen. Van jezelf en van anderen. Landelijke problemen, internationale problemen. Zitten allemaal in ons hoofd de hele dag door.
Ik snap wel waarom het zo lekker is om naar de Olympische Spelen te kijken en die atletische focus ook even te voelen.
Focus op de liefde
Als je de beste wilt zijn in je discipline, atleet, zanger of een ieder van ons wat dat betreft, dan kun je het je niet veroorloven om je op alles tegelijk in je leven te focussen. Laat staan dat je je druk kan maken over de problemen van de rest van de wereld. Zowel Céline als de Olympiërs moeten zich op dat ene concentreren om het beste uit zichzelf te kunnen halen.
Een kwestie van heel bewust kiezen dus.
» Kun jij het je veroorloven om op dat ene te focussen waar jij zo van houdt en de rest gewoon laten? Weet je uberhaupt wat ‘dat ene’ voor jou zou zijn?
In het dagelijks leven, zonder coaches, een heel team om je heen, sponsoren, lukt dat waarschijnlijk niet. Maar zou het je op sommige kleine momenten lukken?
En omgekeerd: waarom laat je je zo afleiden door zoveel problemen (die van jezelf en van anderen)? En kies je ervoor je hoofd en hart te vullen met dingen die je pijn doen?
Wat nou als problemen er zijn om ons te helpen een betere versie van onszelf te worden? Stel dat ze een uitnodiging zijn, een kans om je eigen kracht te ervaren. Helemaal niet bedoeld om in te verzuipen of om voor weg te lopen. Maar om je te laten zien hoeveel liefde je hebt voor de wereld en voor het leven.
» In mijn vorige brief (More Space Than Matter, deze schreef ik alleen in het Engels en kun je hier vinden) stelde ik de vraag: welke dingen, waar je enorm van houdt, staan niet op je wekelijkse agenda?
Is je agenda sindsdien veranderd?
En als je het lied nog eens leest?
Zolang er liefde is…. leert het lied. Wat ook komen mag, het maakt niks uit zolang je weet dat er liefde is. Of: des te groter de liefde, des te kleiner de problemen. Zolang je maar liefde weet te vinden… en die kun je in zoveel dingen vinden, weet je. Natuurlijk in andere mensen. Maar er is liefde in alles wat leeft. Dus dat betekent dat er liefde is in jou. En zolang je leeft, kun je je daar altijd op beroepen.
Is het niet heel logisch om zo veel mogelijk tijd te stoppen in dat- (of die-) gene die die liefde in jou naar boven haalt? En terwijl je dat doet, worden je problemen kleiner.
Zou het helpen als iedereen zou stoppen problemen te zien als iets negatiefs en verlammends? Als we de kansen die erin verscholen liggen zouden gaan zien? En we onszelf zouden zien als heel krachtig en capabel? En zou het helpen als we dan bewust kiezen op welke probleem we ons focussen? Dat we alleen aandacht geven aan die problemen als het ons lukt ze op deze manier te zien? Zodat specifiek deze problemen ons kunnen helpen de beste, of zal ik zeggen Olympische versie van onszelf te worden.
Ongeacht wat is geweest, wat is en wat nog komen gaat.
De wereld wacht op jou.
De wereld heeft jouw liefde nodig.
Helpt dit? Laat het me weten. Ik zou niet weten waarom ik dit anders zou schrijven, dan om jou verder te helpen. Deel je reactie in een comment onder deze post.
Dit zijn de onderliggende thema’s die ik op dagelijkse basis in het werk met klanten tegenkom. Ze bespreken helpt om hun doelen te verwezenlijken. Wil je dit gesprek voortzetten? Of starten met jouw publiek of team? Boek mij als gespreksleider of freelance strateeg. Via het menu hierboven vind je meer info over werken met mij.
Liefs,
Marleen